Η παιδιατρική φυσικοθεραπεία είναι ένας διαφορετικός τομέας της επιστήμης της φυσικοθεραπείας.
Ο στόχος της παιδιατρικής φυσικοθεραπείας είναι να εκπαιδεύσει το παιδί με την εγκεφαλική παράλυση, τη μυϊκή δυστροφία και άλλες κινητικές δυσλειτουργίες, έτσι ώστε να λειτουργήσει όσο γίνεται καλύτερα και πιο κοντά στη φυσιολογική κίνηση. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την αναχαίτιση των παθολογικών προτύπων κίνησης και την ταυτόχρονη διευκόλυνση των φυσιολογικών προτύπων αυτής. Τα αναπτυξιακά στάδια είναι εκείνα που καθοδηγούν τον φυσικοθεραπευτή στον προσδιορισμό των στόχων του αλλά και στην εκτέλεση του θεραπευτικού προγράμματος. Αυτό που θα πρέπει να επιδιώκει ο φυσικοθεραπευτής είναι η εμπέδωση από το παιδί της φυσιολογικής κίνησης και η βελτίωση της λειτουργικότητάς του. Άλλωστε αυτό είναι και το ζητούμενο: να μπορέσει το παιδί να λειτουργήσει όσο γίνεται πιο φυσιολογικά για να ενσωματωθεί καλύτερα στο κοινωνικό περιβάλλον.
Ο φυσικοθεραπευτής γνωρίζει ότι το παιδί με το οποίο δουλεύει είναι ενεργό μέλος μιας οικογένειας. Έτσι θα πρέπει να δουλέψει με την οικογένεια, ιδιαίτερα με εκείνα τα μέλη που περνούν πολλές ώρες της ημέρας με το παιδί και να τα εκπαιδεύσει πάνω στο θεραπευτικό πρόγραμμα, όχι μόνο για να επιτύχουν ένα καλύτερο λειτουργικό αποτέλεσμα, αλλά και για να αναπτύξουν στο παιδί υπευθυνότητα, αυτοεκτίμηση και ανεξαρτητοποίηση κ.λ.π. Η οικογένεια θα πρέπει να παρέχει στο παιδί συνεχή και σταθερή υποστήριξη επιτρέποντάς του να αναπτυχθεί και να γίνει ώριμο και ανεξάρτητο, μέσα στα πλαίσια της αίσθησης ασφάλειας που μόνο αυτή μπορεί να παρέχει.
Οι γονείς και ιδιαίτερα η μητέρα πρέπει να εμπλέκονται όσο το δυνατόν περισσότερο στον καθορισμό των στόχων και τις προσδοκίες που θέτει ο φυσικοθεραπευτής για το παιδί τους αλλά και στο ίδιο το θεραπευτικό πρόγραμμα, εφόσον αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται και στο σπίτι για να υπάρχει συνεχής και ολοκληρωμένη παρέμβαση.
Αυτή η ενεργός συμμετοχή των γονιών στον καθορισμό των στόχων τους βοηθάει ώστε να είναι ρεαλιστές στις απαιτήσεις τους από το παιδί.
Πολλές φορές περιμένουν πολύ περισσότερα από ότι το παιδί μπορεί να τους δώσει και "ξεχνούν" να επιβραβεύσουν το παιδί για αυτά που έχει κατακτήσει. Άλλες φορές περιμένουν πολύ λίγα και δεν ενθαρρύνουν το παιδί να λειτουργήσει στο επίπεδο που έχει ήδη κατακτήσει.
Ένα καλό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας καθοδηγεί και υποστηρίζει τους γονείς στο να εκτελέσουν κάποιες βασικές ασκήσεις στο σπίτι, τους βοηθάει καθώς και να αντεπεξέλθουν σε δυσκολίες όπως η σίτιση, ο ύπνος, το κλάμα, το ντύσιμο-γδύσιμο, οι οποίες, εάν παραμείνουν, ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες για επαρκή παρέμβαση από τους ίδιους.
Οι γονείς θα πρέπει να μάθουν:
α) ποιές είναι οι φυσιολογικές θέσεις και κινήσεις έτσι ώστε να τις ενθαρρύνουν για να γίνουν πιο αποτελεσματικοί
στην παρέμβασή τους
β) ποιά ανεπιθύμητα κινητική πρότυπα να αποθαρρύνουν
γ) ποιέςθέσεις είναι καλές για επικοινωνία
δ) πώς να επικοινωνούν με το παιδί και πώς να ενθαρρύνουν το λόγο
ε) ποιέςαισθητηριακές και αντιληπτικές εμπειρίες να ενισχύσουν
ζ) ποιόν ειδικό εξοπλισμό να χρησιμοποιούν για να διευκολύνουν την κίνηση
η) πώς να κρατούν και να μεταφέρουν το παιδί τους
θ) ποιά παιχνίδια να χρησιμοποιούν έτσι ώστε να επιτύχουν τα παραπάνω
